Een van de uitdagingen waar veel restaurants mee te maken hebben, is het verbeteren van de akoestiek (verminderen van de nagalmtijd) in hun eetruimtes. De nagalmtijd is de tijd die het geluid nodig heeft om uit te sterven nadat de geluidsbron is gestopt. Een lange nagalmtijd kan leiden tot een lawaaierige en onaangename sfeer voor de gasten en het personeel. Er zijn verschillende manieren om de nagalmtijd in een restaurant te reduceren, zoals:

Er zijn diverse akoestische materialen op de markt die een hoge geluidsabsorptie bieden. Denk hierbij aan glaswol, steenwol, vilt, polyesterwol, polyurethaan (PU) schuim en melamine schuim. Deze materialen kenmerken zich door een open cel-structuur. Hierdoor kan het geluid zich als het ware door het materiaal heen wurmen, waarbij de trillingsenergie van het geluid bij ieder contact met een celwand omgezet wordt in warmte-energie. Dit effect noemen we geluidsabsorptie. Afhankelijk van een aantal factoren wordt de mate/hoogte van de geluidsabsorptie bepaald. Dit zijn o.a. type materiaal, dichtheid van cel en weefsel structuur (de materiaal dichtheid), dikte, eventuele toplaag (huid) en de toepassing. Om in een oogopslag te kunnen herkennen hoe efficient een materiaal geluid absorbeert, wordt een getal gehanteerd dat Alpha-W heet. Dit getal geeft aan wat de "gemiddelde" absorptiegraad is van het materiaal. Een hoger getal betekent dat het meer geluid absorbeert (maximaal 1.0, oftewel 100%).

Geluid wordt door mensen waargenomen als het trommelvlies in het oor aan het trillen gebracht wordt. Deze trilling wordt veroorzaakt door een snelle verandering van de luchtdruk. Dit is te vergelijken met de trilling die ontstaat in een wateroppervlak wanneer hier een druppel in valt. De trilling verplaatst zich weg van de bron, net zoals dit gebeurt bij een geluidsbron. De trilling van het geluid in de lucht kunnen we echter niet zien, maar dus wel horen.